با پرواز هواپیمائی South West از فرودگاه LAXلس آنجلس و با طیّ زمان 45 دقیقه وارد فرودگاه لاس وگاس می شم. پرواز ما حدود یک ساعت تاخیر داشته و بعد از رسیدن ، وقتی به ریل تحویل چمدانها مراجعه کردم ، هر چه منتظر چمدان خودم موندم ، اثری از اون پیدا نکردم.

بناچار به دفتر شرکت هواپیمائی South West در داخل فرودگاه لاس وگاس مراجعه کردم و عنوان کردم  که اثری از چمدان من نیست. خانمی از کارمندان این شرکت به همراه من اومد و ریل رو مجدّداً چک کرد. بعدش با هم دوباره به دفتر این شرکت هواپیمائی رفتیم و خانم دیگه ای بارکد بار رو از روی کامپیوتر خودش دنبال کرد و ضمن عذرخواهی به من گفت که به علّت تاخیر هواپیما ، چمدان من با بارهای پرواز بعدی که اون هم  به مقصد لاس وگاس می اومده قاطی شده و بعد از فرود هواپیما ، بدون هزینه ای اون رو به هتل محلّ اقامتم که هتل پاریس بوده ، می فرستن .
القصّه ، ساعت یازده شب بود که دفتر خطوط هواپیمائی South West با موبایل من تماس گرفت و اعلام کرد که چمدان من به لاس وگاس رسیده و در حال ارسال اون به هتل هستن .
بلوار لاس وگاس (Las Vegas Strip) بطول هفت کیلومتر ، در دو طرف خودش دارای هتل های بسیار شیک ، زیبا و بزرگی هست که بعضی از این هتل ها از داخل به هم راه داشته و توریست ها می تونن بدون هیچ ممانعتی از لابی هتل ها و زیبائی های داخل اونها دیدن کنن .
تمامی هتل ها در لابی خودشون کازینو دارن و دستگاه های Jack Pot زیادی هم در اونها دیده می شه . باید همینجا عرض کنم که حتّی در فرودگاه لاس وگاس هم ، دستگاه های قمار زیادی وجود دارن که مسافران می تونن تا زمان پرواز خودشون ، با این دستگاه ها بازی کنن تا هم حوصله شون  سر نره و هم چندین دلار دیه هم به جیب کازینودارن واریز کنن .
هتل پاریس با سه هزار اتاق و 30 رستوران و وجود برج ایفلی که یک سوّم برج ایفل واقعی هست ، در وسط بلوار لاس وگاس خودنمائی می کنه. در هر ساعت از شبانه روز که وارد لابی هتل پاریس  می شید ، شاهد آسمان آبی ای هستید که این آسمان در واقع سقف طرّاحی شده کازینوی هتل پاریسه که تکّه های ابری هم در اون دیده می شن .
جالبه که براتون بگم که وقتی که برای اوّلین بار وارد هتل پاریس شدم ، با دیدن آسمان آبی ، لحظاتی مبهوت به آسمون نگاه می کردم و این در حالی بود که بیرون هتل ، هوا تاریک ولی در داخل هتل ، هنوز روز بود و  آسمون آبی بود. بعد از چند ثانیه ای متوجّه شدم که اون چیزی که به عنوان آسمان آبی در بالای سرم قرار داره ، طرّاحی زیبای سقف هتله که چنین چیزی رو در ذهن بیننده ایجاد می کنه .
هتل Bellagio درست در مقابل هتل لاس وگاس قرار گرفته و هر شب و به فاصله هر یک ربعِ ساعت ، رقص فوّاره ها برای تماشای توریست ها در استخر مقابل این هتل اجرا می شه که رقص آب با صدای آهنگی هماهنگ شده .
هتل قصر سزار (Caesars Palace) که در کنار هتل بلاجیو قرار گرفته ،  لابی بسیار بزرگی داره که در هر قسمت این لابی ، نماد و مجسمه ای از روم باستان قرار گرفته و برای هر بیننده ای جذّاب و چشم نوازه .
هتل Mirage که ساختمان اون مثل کتابی هست که از وسط باز شده ، از دیدنی های دیگر لاس وگاسه که هتل ونیزی (The Venetian) با هفت هزار اتاق در مقابل اون قرار داره .
وقتی وارد هتل ونیزی می شید ، بعد از گذشتن از لابی و برای رفتن به رسپشن ، باید از راهروئی گذر کنید که بسیار زیبا و دیدنیه و به مانند راهروئی که چهارصد سال پیش در موزه واتیکان ساخته شده ، طرّاحی و ساخته شده . این راهرو گچ بری و نقّاشی های بسیار زیبائی بر روی سقف خودش داره و محلّی هست برای گرفتن عکسهای یادگاری .
وقتی به طبقه دوّم هتل که فروشگاه ها و رستوران ها  در اونجا قرار دارن وارد می شید  ، رودخانه ای مصنوعی در وسط اون ایجاد شده که با دادن پول می تونید سوار قایق های تفریحی ونیزی بنام گوندولا شده و در حالی که سوار به قایق از برخی از قسمتهای هتل دیدن می کنید ،   قایقران که لباس راه راه ملوانهای ونیزی رو به تن کرده و کلاهی حصیری با روبانی قرمز به سر داره. در طول مسیر و همزمان با پارو زدن ، اقدام به خوندن شعرهای عاشقانه برای مسافران خودش می کنه .
از اونجا که زمان حضور من در لاس وگاس با  لحظات تحویل سال نو 2015 میلادی همزمان بوده ، باید  عرض کنم که از چند ساعت مونده به ساعت 12 شب و قبل تحویل سال ، توریست ها از هتل های خودشون خارج شده و در وسط بلوار لاس وگاس که عبور و مرور ماشین ها  در اون شب خاص به داخل این خیابون ممنوع هست ، حرکت و تجمّع می کنن و این در حالیه که هر کدوم کلاهی و یا عینک چراغ داری با پیام تبریک سال نو  به سر و به چشم دارن و برق شادی و شعف در چشمها و صورتهاشون پیداست ، پیشاپیش سال نو رو به هم تبریک می گن و در دقایق نزدیک به سال نو فریاد شادی اونها به آسمان رسیده و شروع به پایکوبی و شادمانی و سپس شمارش معکوس می کنن که با رسیدن عقربه ها به ساعت 12 شب ، آتش بازی در آسمان لاس وگاس شروع شده و همه با لبخندی به لب و امید به فردائی بهتر از دیروز ، چشم به آسمان  می دوزن و نظاره گر انفجار ترقّه ها و فشفشه های رنگارنگ می شن.
چقدر زیباست که انسان در جائی حضور داشته باشه که به هر طرف که نگاه می کنه ، همه رو شاد ، خوشحال و امیدوار می بینه که برای هم آرزوهای خوب می کنن. بنظر من ، این دقایق و ساعتها ، لحظاتی هستن که جزء عمر آدمی محسوب نمی شن.
هر هتل لاس وگاس چندین سالن بزرگ نمایش و آمفی تئاتر داره که  هر هتل در هر شب می تونه سه الی چهار شو یا نمایش رو در داخل سالنهای متعدّد خودش برگزار کنه .
دیوید کاپرفیلد (شعبده باز معروف آمریکائی) هر شب در هتل MGM برنامه داره که بلیطهای برنامه هاش تا ده روز دیگه هم از پیش فروخته شدن. سلن دیون در هتل دیگه ای مشغول اجراست و التون جان هم برنامه خودش رو در سالن دیگه ای اجرا می کنه .
با خرید بلیط برنامه شعبده باز معروف آمریکائی (کریس آنجل) ، راهی هتل Luxor می شم. نمای خارجی این هتل به مانند اهرام ثلاثه مصر طرّاحی شده و در راس هرم ، نورافکن ، نوری رو بصورت عمود و به سمت آسمان می تابونه .
گنجایش سالن ، حدود 1500 تا صندلیه که به محض نشستن بر روی صندلی ، متوجّه می شم که جوانی چهارشانه با کت و شلوار سفید که قیافه ای شبیه ایرانیها داره ، در کنارم نشسته .
از من می پرسه که آیا از خاورمیانه هستم ؟ حرفش رو تصدیق می کنم و از لهجه ش متوجّه می شم که ایرانی نیست. بهش می گم که حدس می زنم که اهل عربستان سعودی باشید .
بعد از اینکه صحّت حدسم رو تایید می کنه ، به عربی از ش می پرسم که اهل کدوم شهر عربستانه که در پاسخ می گه دمّام .
می گه که دانشجوی لیسانس رشته فیزیک در دانشگاه ایالت اورِگان هست و برای تعطیلات سال نو به لاس وگاس اومده . در حین صحبت ، دوست دیگرش که جوان لاغراندام و سبزه ای هست ، میاد و در صندلی کنارش می شینه و به من سلام می کنه .
از این دانشجوی سعودی که دوست داره به انگلیسی تکلّم کنه ،  می پرسم که آیا هزینه دانشگاه و اقامتش رو خانواده ش پرداخت می کنن؟ که در جواب می گه نه. تمام هزینه ها و حتّی بلیط هواپیما برای برگشت به کشورش و دیدن پدر و مادرش توسّط دولت عربستان پرداخت می شه.
ازش سوال می کنم که آیا قصد داره که بعد از پایان تحصیلات ، در آمریکا سکونت کنه که سریعاً پاسخ می دهد نه و می خواد به کشورش برگرده .
بعد از برگشت به ایران و در میان خبرهای یکی از خبرگزاریها خوندم که دولت عربستان 12000 دانشجو رو به هزینه خودش به دانشگاه های اروپا و آمریکا اعزام کرده که بعد از اتمام تحصیل به کشور خودشون  برمی گردن و در سازمانها و موسّسات مختلف مشغول به کار ئمی شن .
از دیدنیهای دیگر شهر لاس وگاس که فرصت دیدن اونها رو پیدا نکردم ، دیدن سیرک این شهره که در هتل Circus لاس وگاس اجرا می شه و مورد دیگه ، سوار شدن به هلیکوپتر و رفتن به ایالت آریزونا و تماشای درّه معروفGrand Canyon 
 مورد دیگه ای که باید در مورد شهر لاس وگاس به اون اشاره کنم اینه که با اینکه نام این شهر ، "شهر گناه "گذارده شده ولی بیشتر تفریحات و دیدنی های اون خانوادگی هستن و خانواده ها  همراه بچه های خودشون از دیزاین زیبای هتل ها ، رقص فوّاره ها ، شوهای کمدی و شعبده بازی و یا اجرای موسیقی که در سالن های متعدّد آمفی تئاتر و نمایش هتل های این شهر برگزار می شه ، دیدن می کنن و عموم گردشگران لاس وگاس رو خانواده ها تشکیل می دن.
ژانویه 2015