عکس ها و خاطرات سفرهای شخصی من

توکیو

850 کیلومتر فاصله هیروشیما تا توکیو را با قطار سوپر اکسپرس Shinkansen که Bullet Train هم نامیده می شود در فقط چهار ساعت طی می کنم. توکیو شهری است بزرگ ، سه برابر شهر تهران و با 13 میلیون جمعیّت که تا چشم کار می کند ، آسمانخراش است که در آنجا دیده می شود. تاکسی مرا از ایستگاه مرکزی قطار توکیو به هتل Shibuya Excel در چهارراه شیبویا در توکیو می رساند. هتلی که در یک آسمانخراش قرار دارد و لابی آن در طبقه پنجم این آسمانخراش است.

طبقه همکف و اوّل این آسمانخراش ، ایستگاه مترو است و طبقات دوّم ، سوّم و چهارّم نیز مرکز خرید و رستورانها قرار دارند.
در کنار رستورانها ، یکی از شعبات زنجیره ای بستنی Gold Stone قرار دارد و چند دختر نوجوان ژاپنی در حال آماده کردن بستنی ها و کیک های مورد درخواست مشتریان و تحویل به آنان می باشند.
آنچه برایم جالب بود ، این است که بر روی کاغذی بر روی شیشه این فروشگاه نوشته شده که مشتریان می توانند در حال آماده شدن بستنی مورد درخواست خود ، درخواست سرود کنند و اینجا بود که سه دختر کارمند این فروشگاه با روی خوش و با لبخند و در حالی که در حال کار ریختن بستنی ها در داخل لیوان ها بودند ، دسته جمعی آواز می خواندند و گاهاً مشتریان نیز آنها را در این آواز یاری می کردند.
از ساختمان خارج می شوم و به چهارراه شیبویا می روم. در هنگام سبز شدن چراغ برای عبور عابران ، ناگهان می بینی که بیش از هزار نفر آدم در این چهارراه از چهار سمت وارد خیابان شده و از روی خط های وسیع عابر پیاده در حال رفتن به طرف دیگر خیابان هستند.
با اینکه فکر می کردم که در ژاپن افراد مُسن را بیشتر خواهم دید ولی در توکیو آنچه به چشم دیدم عبور و مرور دختران و پسران جوان و نوجوانی است که تا ساعت 11 شب در خیابانها در حال عبور و مرور هستند و یا در رستورانها در حال میل غذا می باشند.
در سنگاپور ، میوه های ژاپنی را دیده بودم که قیمت آنها چندین برابر قیمت میوه های معمولی بوده و در توکیو نیز میوه فروشی ای با چنین میوه هائی را مشاهده می کنم. از فروشنده سوال کردم که آیا این میوه ها ارگانیک هستند که اینقدر گرانند یا علّت دیگری دارد؟
او در پاسخ گفت که میوه ها ارگانیک نیستند ولی بسیار شیرین تر و خوش طعم تر از میوه های معمولی می باشند.
موزه مادام توسو و دیزنی لند توکیو از دیگر جاهائی بود که در این شهر از آنها دیدن کردم.
نمایشگاه دائمی تویوتا که بنام Mega Store معروف است ، علاوه بر نمایش ماشین های قدیمی و جدید تویوتا ، ماشین هائی را به نمایش گذاشته که یه زودی به بازار خواهند آمد.ماشینهائی که با برق و یا با هیدروژن کار می کنند. در هنگام بازدید از نمایشگاه ، یکی از کارمندان نمایشگاه از من خواست نا برگ نظرسنجی در مورد نمایشگاه و اتومبیل های تویوتا را پُر کنم و در انتها ، بادبزنی ژاپنی را به من هدیه داد.
در نزدیکی نمایشگاه تویوتا ، ساحل توکیو در منطقه Odaiba Beach قرار دارد.
این ساحل قبلاً شنی نبوده و شن ها از جای دیگری بدانجا انتقال یافته اند تا تبدیل به ساحلی شنی شده و برای کسانی که می خواهند از ساحل و دریا استفاده کنند ، دلپذیرتر باشد.
مجسمه آزادی به مانند مجسمه ای که در نیویورک قرار دارد نیز در کنار ساحل توکیو نصب شده است.
برج Sky Tree Tower که در سال 2012 احداث شده از دیگر دیدنیهای توکیوست. با خریدن بلیط می توانید از طبقات بالائی این برج ، ابرشهر توکیو را نظاره گر باشید.
چیز جالب و منحصر بفردی که در توکیو دیدم این بود که روزی برای خوردن سوشی به رستوران Genki Sushi رفتم. وقتی منتظر گارسون جهت آوردن منو بودم ، متوجّه شدم که گویا این رستوران اصلاً گارسون ندارد و مشتریان غذای خود را بوسیله لمس تبلت هائی که در جلوی هر مشتری و جلوی هر میز آویزان شده سفارش می دهند.
از آن جالب تر اینکه غذا ها در داخل بشقاب هائی که بر روی سینی های مخصوصی قرار دارند ، بر روی ریل هائی که به میزهای مختلف منتهی می شود از طرف آشپزخانه ارسال می شوند و مشتری بشقاب خود را از روی سینی برداشته و سپس دکمه ای را فشار می دهد و سینی خالی به آشپزخانه بر می گردد.
از شخصی ژاپنی که مشتری این رستوران بود در مورد این سیستم سوال کردم که در پاسخ گفت که فقط شعبات رستوران Genki Sushi در ژاپن دارای چنین سیستمی برای سِروِ غذا هستند.
با اینکه گدائی در شهر توکیو ندیدم ولی وجود کارتن خوابها در برخی چهارراه های شلوغ و زیر برخی پل ها برایم سوال برانگیز بود. از شخصی سوال کردم که جواب داد که اینها یا دچار مشکل عقلی هستند و یا معتاد به الکل و کارتن خوابی آنها بخاطر نبود کار یا فقر نیست.
جالب است بدانید که درصد بی کاری در ژاپن در زمان حضور من در این کشور (سال 2014) فقط سه درصد بوده که درصد ناچیزی است ولی اینکه کارتن خوابها در جاهای شلوغ شهر و در مقابل چشم مردم و توریست ها قرار داشتند و به جای دیگری منتقل نمی شدند نیز هنوز برایم جای سوال دارد.
توکیو دارای دو فرودگاه می باشد. یکی فرودگاه Haneda است که در نزدیکی شهر قرار دارد و دیگری فرودگاه بزرگ Narita است که حدود 50 کیلومتر با شهر توکیو فاصله دارد.
در پایان سفر به فرودگاه ناریتا می روم تا بوسیله هواپیمای امارات به سمت دوبی حرکت کنم.پروازی که 10 سال بطول خواهد انجامید.