عکس ها و خاطرات سفرهای شخصی من

ماکائو

ماکائو کشور – شهری با 624/000 نفر جمعیّت به صورت جزیره در نزدیکی هنگ کنگ واقع شده . اگه در هنگ کنگ اقامت دارین ، می تونین با ویزای هنگ کنگ و بوسیله کشتی یا هواپیما وارد ماکائو بشین و از این کشور که لاس وگاس شرق آسیاست ، دیدن کنین. ماکائو هم به مانند هنگ کنگ ، قسمتی از کشور چین هست ولی بصورت خودمختار اداره می شه.

این کشور تا سال 1987 مستعمره پرتغال بوده ولی بعد از اون به مدّت 50 سال به خاک جمهوری خلق چین اضافه شده ولی دارای خودمختاری اقتصادی و اجتماعی هست.

90 درصد اقتصاد ماکائو وابسته به درآمد کازینوهاست و درآمد سال 2012 این کشور از این راه ، بیش از 38 میلیارد دلار بوده که فقط 6 میلیارد دلار کمتر از درآمد لاس وگاس از کازینوهاشه.

در منطقه Kowloon در وسط شهر هنگ کنگ وارد یه شاپینگ سنتر می شم که طبقه دوّم اون ، ترمینال کشتی هائیه که بطرف ماکائو حرکت می کنن. صف بلندی از توریستها که اغلب چینی هستن برای خوردن مُهر خروج از هنگ کنگ و ورود به ترمینال دریائی که درست در پشت این مرکز خرید قرار داره ، تشکیل شده.

یک ساعت و ربع طول می کشه تا کشتی مسافربری تندروئی که در جلو و اطرافش تیغه هائی برای شکافتن آب و یا شاید یخ تعبیه شده ، به ترمینال دریائی ماکائو برسه.

باند فرودگاه ماکائو درست در کنار ترمینال دریائی قرار داره و در لحظه رسیدن ما به این شهر ، هواپیمائی به زمین نشسته و در حال حرکت بر روی باند هست تا در جائی که باید قرار بگیره ، توقّف کنه.

در فرودگاه از من می خوان که برای صدور ویزای ماکائو ، 100 دلار هنگ کنگ پرداخت کنم که متعاقباً اونها هم برگه ای رو به صفحه ویزای هنگ کنگ در پاسپورت من منگنه می کنن.

بیرون فرودگاه اتوبوس های مربوط به هتل های معروف ماکائو قرار دارن که بدون اخذ پول ، مسافران رو جلوی در هتل های دلخواه اونها پیاده می کنن. سوار یکی از این اتوبوس ها می شم و نیم ساعتی طول می کشه که به وسط شهر برسم.

در طول مسیر متوجّه می شم که ماکائو فقط یه جزیره نیست و گویا چند جزیره هستن که کنار هم قرار گرفتن و پل های طویلی این جزیره ها رو به هم وصل می کنه.

اینطور که قبل از اومدن به اینجا تحقیق کرده بودم ، ماکائو قطب قمار در شرق آسیاست و هتل ها و کازینوهائی که در لاس وگاس آمریکا دیده می شه عیناً در ماکائو هم وجود داره و همینطور گفته می شه که تعداد کازینوهای ماکائو بیشتر از کازینوهای لاس وگاس هست.

ماکائو شهر تمیزیه و کازینوهای بزرگ اون بعضاً در داخل هتل ها و بعضی بصورت اختصاصی در چند نقطه شهر قرار دارن و به مانند جاهای دیگرِ دنیا اجازه فیلمبرداری و عکسبرداری از داخل کازینو به کسی داده نمی شه.

در این قسمت شهر که حضور دارم ، هتل معروف Wynn قرار داره که یک هتل دیگه به شکل و شمایل همین هتل در لاس وگاس وجود داره.

برای دیدن هتل بزرگ و زیبای The Venetian (ونیزی) سوار تاکسی می شم و با عبور از یکی از پل های طویل ، وارد قسمت دیگرِ شهر ماکائو شده و به خیابونی وارد می شم که مانند خیابون Las Vegas Strip هتل ها و کازینوهای معروف دنیا در اونجا قرار دارن ولی طول این خیابون خیلی کوتاه تر از باریکه لاس وگاس یا Las Vegas Strip هست.

هتل ونیزی (The Venetian ) مثل یه کاخ می مونه . در ابتدای ورود ، کارمندان این هتل که به مانند قایقرانهای ونیزی لباس پوشیدن ، به شما خوش آمد می گن و ساکتون رو به داخل هتل می برن.

در نمای ظاهری و خارجی این هتل ، برجی به مانند برج ناقوس میدان سن مارکوی ونیز در کنار ساختمان هتل ساخته شده و خودِ ساختمان هتل هم درست به سبک کاخ دوکِ ونیز (Doge ) طراحی شده .

در قسمت ورودی ماشین ها به حیاط هتل هم پلی احداث شده به مانند پل Rialto که در وسط شهر ونیز قرار داره.

وقتی وارد هتل می شین ، بعد از قسمت پذیرش یا رسپشن ، راهرو بلندی قرار داره که سقف اون تماماً به مانند قسمتی از موزه واتیکان ساخته شده و شما دیگه کاملاً فکر می کنین که در ایتالیا حضور دارین.

بعد از این قسمت ، وارد کازینوی بسیار بزرگ هتل ونیزی می شید که تقریباً همه میزهای بازی پُر هست از چینی هائی که با دستگاه ها و ادوات مختلف در حال بازی هستن.

کارمندان خانم و آقای کازینوی این هتل هم بسیار مرتّب و شیک ، با لباس های متّحدالشکل بر سر تمامی میزها و در مبادی ورودی و خروجی این کازینوی بزرگ حضور دارن و همه چیز رو کنترل می کنن و فقط حیف که اجازه عکس گرفتن به کسی نمی دن.

تا یادم نرفته بگم که چینی ها اعتقاد دارن که اگه کسی پولی رو در کازینو ببره ، این پول برکت داره . لذا اگه این پول رو بذاره ته جیبش ، باعث می شه که پولش زیاد بشه. واسه همین تمامی کازینوهای شرق آسیا پُر هست از چینی هائی که برای برکت دادن به مالشون ساعتها در حال بازی با ورق ، ژتون ، جک پات و ... هستن.

از هتل ونیزی که خارج می شم ، هتل های متعدّد ومعروف دیگه ای همچون هتل شرایتون ، هارد راک ، کُنراد ، کراون و .... رو می بینم که داخل اونها هم به مانند کاخ طرّاحی و تزئین شده و همگی دارای کازینو و مرکز خرید هستن.

در حیاط هتل ها و در فضای سبز مقابل اونها گل های سیکاس زیادی دیده می شه که منو به یاد سیکاس های کاشته شده در شمال ایران می ندازه.