عکس ها و خاطرات سفرهای شخصی من

لس آنجلس

بعد از پنج ساعت و ربع بودن در هواپیما ، از واشینگتن به لُس آنجلس می رسم. رفتن از شرق آمریکا به غرب اون به مانند اینه که از تهران برید لندن . ساعت کالیفرنیا نسبت به شرق آمریکا سه ساعت عقب تره و در حالی که به شدّتِ سرما در شرق آمریکا اضافه می شه ، لس آنجلس در طول زمستان هوائی بهاری داره که در روزها به 22 درجه بالای صفر می رسه و شبها هم حدود17 الی 18 درجه ست .

این رو هم باید اشاره کنم که آمریکائیها درجه حرارت رو به فارنهایت ، مسافت رو به مایل و وزن رو به پوند بیان می کنن .
فضای لس آنجلس (که موسوم به شهر فرشتگان هست) و ساختار شهرسازی اون نه تنها با شهرهای دیگر آمریکا که با عموم شهرهای دنیا هم تفاوت داره .
خونه هائی ویلائی که فضای جلوی اونها چمن کاری و بعضاً گُلکاری شده در دو طرف خیلی از خیابونهای لس آنجلس دیده می شن و این در حالیه که در جاهای دیگه دنیا ، عموماً محلّ قرارگیری خونه های ویلائی در خارج از شهرهاست .
شهر پولدار نشین بورلی هیلز هم که خونه های بازیگران ، ورزشکاران و میلیاردرهای کالیفرنیا در اونجا قرار دارن ، قسمتی از شهر لس آنجلسه .
از دیدنیهای دیگر شهر لس آنجلس ، بلوار هالیوود هست که به پاس افتخار بزرگان سینما و موسیقی ، ستاره هائی با ذکر نام اونها بر روی کف پیاده رو نصب شده و گردشگرها با نشستن در کنار ستاره ها ، با اونها عکس یادگاری می ندازن .
عده ای هم خودشون رو به شکل بعضی ستاره های سینما درآوردن که مردم می تونن با دادن 4 یا 5 دلار به اینها ، با کُپی ستاره مورد علاقه خودشون عکس یادگاری بگیرن .
موزه مادام توسو هم که موزه مجسمه های افراد مشهوره ، شعبه ای در Hollywood Boulevard داره .
در یکی از روزهای اقامت در لُس آنجلس ، به Downtown این شهر می رم. ابتدا از ساختمانی که مرکز کنسرت های موسیقی این شهر هست و دارای معماری عجیبیه بازدید می کنم و بعدش به منطقه ای می روم که محلّه مکزیکی هاست و دکه های متعدّد فروش لباس ، کفش و صنایع دستی در کنار رستورانهای مکزیکی قرار گرفتن و خانمهای گارسون با لباس سنّتی مردم مکزیک در حال گرفتن سفارش و یا آوردن و چیدن بشقاب های غذا هستن و تا یادم نرفته باید بگم که غذاهای مکزیکی ، خوشمزه و عموماً با ذائقه ما سازگارن .
بعد از گذر از دکه ها و رستوران ها ، به میدانی می رسم که مرد میانسال مکزیکی با نی های کوتاه و بلند و با تمام احساس و به زیبائی در حال نواختن آهنگهائی هست که مردم با اونها خاطره دارن . لذا همه ایستاده نگاش می کنن و بعد از تماشای هنرنمائیش ، براش کف می زنن .
Farmers Market در قسمت دیگه ای از شهر لُس آنجلس قرار داره که یه سری دکه های فروش محصولات کشاورزی ، گوشت و ماهی در کنار هم واقع شدن و در فاصله نزدیک به اونها فروشگاه های برندهای مشهوری اعم از Apple Store ، Cheese Cake Factory ، CVS و سینماها قرار دارن .
جای دیگر دیدنی ابرشهر لُس آنجلس ، شهر ارمنی نشین Glendale هست که این منطقه هم دارای مرکز خریدیه که مردم با پارک اتومبیل در پارکینگ طبقاتی کنار این مجموعه می تونن وارد این منطقه شده و از رقص فوّاره ها و جنب و جوش مردم که بیشتر در آخر هفته دیده می شه ، دیدن کرده و ناهار یا شام خودشون رو در یکی از رستورانهای اونجا صرف کنن .
لازم به ذکره که رستوران معروف رافی که متعلّق به یک ارمنی ایرانیه ، در شهر گلندل قرار داره و قیمت یک پرس غذا در این رستوران با قیمت غذا در رستورانهای معروف و گرون تهران برابری می کنه. مورد جالبی که در این رستوران به اون برخوردم ، سروِ دوغ آبعلی ساخت کارخانه ای در لُس آنجلس بود .
منطقه دیگر شهر لس آنجلس که منطقه یا شهری ایرانی نشینه ، شهر Valley هست که بین ایرانی ها به ولی آباد معروف شده . خونه های ویلائی این شهر ، خونه های زیبائی هستن که در مقابل منازل ایرانیها عموماً اتومبیل های بنز و بی ام و پارک شدن که این امر علاقه ایرانیها رو به این دو برند لوکس نشون می ده .
اگه دنبال پاتوق و مغازه ایرانیها در لُس آنجلس هستید ، به خیابان شماره 1410 وست وود برید تا تصوّر کنید که در حال قدم زدن در یکی از خیابونهای تهران هستین .
پنج کتابفروشی ، یک فرش فروشی بزرگ ، چند رستوران و آبمیوه گیری ، چند تا آرایشگاه، یه عتیقه فروشی و دفتر چند وکیل و شرکت پستی در این خیابون قرار دارن که تابلوهای اونها به فارسی نوشته شده .
مغازه ها همگی قدیمی بوده و در ساعت 3 تا 4 عصر روز وسط هفته ای که اونجا بودم، مشتریهای زیادی در داخل مغازه ها دیده نمی شن .
با اینکه تصوّر می کردم که ایرانیها با دیدن هموطن خودشون خوشحال می شن و بفرمائی می زنن ، متوجّه شدم که عموماً با دیدن مشتری ایرانی اعتنائی نمی کنن و این در مورد کتابفروشی ها که مشتری های اونها قاعدتاً باید فقط ایرانیها باشن هم صدق می کرد .
با اینکه احترام به مشتری و باصطلاح تحویل گرفتن اون در آمریکا کاری رایج و معموله که با ورود به فروشگاه های آمریکائی می تونید این امر رو کاملاً حس کنید ولی احساس می شه که فروشگاه های ایرانی از این قاعده تبعیّت نمی کنن .
موزه Getty در بالای تپّه ای در داخل شهر لُس آنجلس و در کنار بزرگراهی قرار داره که به این شهر اشراف داره. بعد از پیاده شدن از اتومبیل ، تراموایی بازدید کننده ها رو به موزه می رسونه .
بازدید از موزه و استفاده از تراموا رایگانه و داخل این موزه هنری که از بخشهای مختلف تشکیل شده ، می شه از نقاشی ها ، بخش عکس های ماندگار و دست ساخته های باستانی بشر دیدن کرد .
موقع ظهر و خرید غذا ، به علّت کمبود جا برای نشستن ، از پسر جوان چینی ای که تنها در کنار میزی نشسته و در حال صرف ناهاره سوال می کنم که آیا می تونم بر روی صندلی دیگه ای که کنار میزش قرار داره ، بنشینم ؟ که اون هم با خوشروئی قبول می کنه .
بعد از دقیقه ای از ملیّتم می پرسه و من هم متقابلاً از اون سوالاتی رو پرسش می کنم .
چینیه و دانشجوی دکترای فیزیک در یکی از دانشگاه های آمریکا .
از من می پرسه که نظر ایرانیها در مورد چینی ها چیه ؟
می گم ایرانیها به هر کالاهای بنجل و بی کیفیّتی که برخورد می کنند ، می گن چینیه .
جالبه که خنده می کند و می گه مردم خودشون هم همینطور فکر می کنن .
از مکانهای دیدنی دیگر لس آنجلس ، شهرهای ساحلی و گران سانتامونیکا و مالیبو هستن که درساحل اقیانوس آرام قرار دارن .
یکی دیگه از جاذبه های توریستی و دیدنی شهر لس آنجلس ، Universal Studio هست که یه سری از کمپانی ها و استودیوهای فیلمسازی در داخل اون قرار گرفتن .
با داخل شدن به یونیورسال استودیو ، کسانی توجّه شما را به خود جلب می کنن که خودشون رو شبیه شخصیّت های فیلمها ، سریال ها و کارتن های معروف درست کرده و مردم با اونها عکس یادگاری می ندازن .
تماشای کارتن پنج بعدی فیونا و شِرِک در یکی از سالن ها و به نظاره نشستن اجرای زنده فیلم اکشن Water World که توسّط کارگردان معروف آمریکائی " کیوین کاستنر " نوشته و کارگردانی شده ، قسمت دیگه ای از برنامه های اجرا شده در یونیورسال استودیو هست و از همه مهم تر سوار شدن به قطاری که بازدیدکننده ها رو به کنار استودیوهای فیلمسازی برده و قسمتی از فیلم به یاد موندنی ای که در اون ساخته شده رو در مونیتور هر واگن به نمایش می ذارن .
این قطار که در دو طرف خودش شیشه نداره و در حال حرکت ، اطراف اون به خوبی دیده می شن ، وارد تونلی تاریک می شه که تمام دیواره تونل از پنل های سه بعدی تشکیل شده و گوریلی عظیم الجثّه که در تصاویر دیده می شه ، طوری دستهای خودش رو به سمت قطار میاره که هر بیننده ای تصوّر می کنه که با دستهاش در حال تکون دادن قطاره و در زیر چرخهای قطار ، سیستمی تعبیه شده که همزمان واگن ها رو همونطور که در جای خودشون متوقّف هستن ، تکون تکون می ده .
در بخش دیگه و در فضای باز و با اینکه هوا کاملاً صاف و آفتابیه ، صدای رعد و برق شنیده شده و باران سیل آسائی شروع به باریدن می کنه و به یه باره می بینید که از خیابونی شیب دار ، سیلابی به سمت واگن ها حرکت می کنه و قبل از رسیدن به قطار به داخل زمبن فرو می ره .
در ادامه ، قطار از داخل شهرک سینمائی نیویورک و سپس از کنار خونه های ویلائی ای که به مانند منازل کالیفرنیا ساخته شدن حرکت می کنه و در جای دیگری از منطقه ای رد می شه که گویا دقایقی پیش هواپیمائی بر روی این منطقه مسکونی سقوط کرده و بدنه هواپیما به همراه خونه های تخریب شده در یک طرف و موتورهای اون که دود از اونها داره بلند می شه به اتّفاق اتومبیل های سوخته در طرف دیگه دیده می شن و همزمان فیلمی از مونیتورها پخش می شه که نشون می ده که قبلاً همین صحنه و در همین محل برای فیلمی سینمائی تصویربرداری شده و بر روی پرده سینماها رفته .
ژانویه 2015