از شهر رُم سوار به یک اتوبوس به سمت شهر ناپل در جنوب ایتالیا حرکت می کنیم. تمام مسیر سرسبزه و مزارع در دو طرف جاده ای که از میان جلگه ای رد میشه ، دیده می شن . اسم ناپل آدم رو به یاد مافیا ، تیم فوتبال ناپل و دیگو مارادونا می ندازه. مارادونا در اوج فوتبال خودش عضو تیم فوتبال ناپل بوده و تونست این تیم رو در میان تیمهای بزرگ فوتبال ایتالیا به قهرمانی برسونه و نامش رو مثل یه بُت در این شهر برای همیشه ثبت کنه .

از چند کیلومتر مونده به شهر ، این کارخونه ها هستن که در دو طرف جاده دیده می شن و در بدو ورود به شهر متوجّه می شم که شهر کثیفیه و آشغال در همه جا بوضوح دیده می شه .
اتوبوس یک راست می ره به بندر ناپل تا از اونجا سوار به کشتی عازم جزیره کاپری بشیم .
کشتی های باری ، تفریحی ، کروزها و فرّی ها در بندر دیده می شن که بین کشتی های غول پیکر کروز که در واقع یک شهر تفریحی یا یه هتل سیّار هستن ، کشتی معروف آلمانی Aida بیشتر از همه جلب توجه می کنه .
سوار یه کشتی دو طبقه می شیم تا مسیر 45 دقیقه ای تا جزیره کاپری رو طی کنیم. کشتی اینقدر تُند حرکت می کنه و با برخورد به امواج دریا تکونهای شدیدی داره که یه عدّه از مسافرها حالشون به هم می خوره. با اینکه در کشورهای مختلف سوار کشتی و قایق های بزرگ مختلفی شده بودم ولی اینجور تجربه رو هرگز قبلاً و بعداً  نداشتم .
طبقه بلائی کشتی فضای باز و بدون سقفی هست که مسافرین می تونن روی صندلی های اونجا بشینن. من هم برای جلوگیری از حال به هم خوردگی در طبقه بالا سرپا وامی ایستم و سعی می کنم تمرکزم رو حفظ کنم .
خلاصه اینکه به سلامتی به جزیره توریستی کاپری رسیدیم. جزیره ای که کوهستانیه و کلاً 10 کیلومتر مربع بیشتر وسعت نداره و جمعیّتش حدود 12000 نفره .
مینی بوسها به بندرگاه میان و توریستها رو به قسمتهای بالائی کوه می برن. اسم بخش بالائی کاپری ، آنّا کاپری هست .
هوا نم نمه بارونه و یه جورائی آدم رو به یاد شمال و ماسوله می ندازه .
در اون بالاترین قسمت جزیره کاپری ، برای رفتن به مرتفع ترین جای قلّه باید سوار تله سی یژ بشیم .
تله سی یژ مثل یه تاب می مونه که فقط میله ای روی پاهاتون قرار می گیره و همه طرفش هم آزاده و کابینی دور و برتون نیست واسه همین همه می ترسن نکنه از اون بالا بیفتن پائین .
در مسیری که تله سی یژ داره به سمت بالای کوه می ره ، در زیر پامون درختهای سیب ، انجیر ، انگور و بلوط دیده می شن. کاپری جزیره حاصلخیزیه .
همینطور که می ریم بالاتر ، خونه ها و ویلاها هستن که در اون پائین به چشم میان. اینطور که می گن یه سری از بازیگران معروف سینمای دنیا هم در این جزیره ویلای اختصاصی دارن .
تله سی یژ مسافرهاشو یکی یکی در قسمت نوک قلّه جزیره کاپری پیاده می کنه. یه تور آمریکائی هم اینجاست. این بالا جای خوبیه برای گرفتن عکس و فیلم از جزیره البته اگه باد و بارون بزاره .
بعد از دقایقی بودن در نوک قلّه ، با تله سی یژ برمی گردم پائین و بعد هم سوار بر مینی بوس به سمت بندرگاه حرکت می کنم. جاده اینقدر تنگه که گاهی مینی بوس برای عبور مینی بوس روبروئی از کنار اون مجبور میشه چند ثانیه ای رو در گوشه ای از جاده که یک کم عرض بیشتری داره بمونه تا اون یکی بیاد و از کنارش رد شه .
رستورانهای جزیره کاپری هم دارای دیزاین سنّتی و جالبی هستن که می شه ناهار رو در اونجا صرف کرد .
کاپری که در دریای Tyrrhenian قرار گرفته کلاً جزیره معروفیه ولی به نظر من به زیبائی جزیره  بیوک آدا (پرنسس آیلندز) که در نزدیکی شهر استانبول قرار داره ، نمی رسه .